CANIUS

CANIUS

Eques Roman. cum in Siciliam otiandi causâ venislet, hortosque a Pythio argentario dolô emisset, instructos piscibus, et piscatoribus de industria positis: posterô die, quum ad eosdem ipse amicos invitâsset, nullos ipsi pisces, neque piscatores reperit. Cicer. l. 3. Offic.

Lepida Historia est, quam Nic. Lloydius, his versibus expressit:

Trinacrias olim Canius Romanus in oras

Venit eques, Latiâ factus in urbe senex.

Inde Syracosias prae cunctis eligit arces,

Otia longinquae causa fuêre viae.

Huc veniens aliquos dicit se frugibus hortes

Velle emere instructos; undique fama volat.

Venales Pythius negat argentarius hortos

Esse sibi, at Canio cuncta licere suo;

Et simul ad cenam invitat, promissaque fiunt

A Canio ad pactum certa venire diem.

Interea piscatores sibi convocat, hortos

Retia proicerent orat ut ante suos.

Ad cenam Canius praedictô tempore venit,

Lautae epulae, ante oculos plurima cymba natat.

Pro se omnis ficto quod ceperat attnlit horto,

Ante pedes Pythii piscis ubique iacet.

Tum Canius, dic oro Pythi, dic unde natantûm

Tot pecudum hîc, cymbae prae foribusque iacent?

Cui Pythius, Quid mirum? inquit, nam nullus in urbe

Hâc piscis, nostram quin subit hospes aquam.

A Pythio incensus Camus, sibi venderet, orat,

Nolentem primo se simulat Pythius.

Quid multa? (usque adeo urgebat malus ardor habendi)

Obtinuit tandem, nomina deinde facit.

Postridie Canius socios invitat amicos,

Mane venit, totô cymbula nulla lacu.

Vicinum idcirco rogat, An lux festa fuisset,

Piscatorum istô iustitiumque die?

Nulla hîc festa dies vicinus, quod sciat, inquit,

Verum hoc piscari gurgite nemo solet.

Atque ideo multum tacitus mirabar apud me,

Quod piscatorum hîc affuit ullus heri.

Quocirca Canius stamachari coepit, at ille

Quid faceret, quonam se extrahat inde modô?

Nondum etenim Titius leges hôc tempore, iurae

Deque dolo nobis protulit ulla malo.